Het verhaal van de ruitenwisserbladen gaat terug tot het begin van de 20e eeuw, een tijd waarin auto’s snel aan populariteit wonnen, maar de wegomstandigheden verre van ideaal waren. Naarmate meer auto’s de straat op gingen, werd de behoefte aan beter zicht bij regenachtig of besneeuwd weer steeds duidelijker.
De eerste ruitenwissers waren eenvoudige handbediende apparaten, vaak bestaande uit een rubberen blad dat aan een handbediende hendel in de auto was bevestigd. Hoewel deze vroege ruitenwissers beter waren dan niets, waren ze verre van perfect. Bestuurders moesten ze handmatig heen en weer zwengelen, wat niet alleen omslachtig was, maar ook afleidend.
In 1903 patenteerde Mary Anderson, een Amerikaanse uitvindster, het eerste mechanische wissysteem voor de voorruit. Haar uitvinding bestond uit een door een hendel bediend apparaat met een rubberen blad dat op en neer over de voorruit kon worden bewogen. Hoewel Andersons ontwerp een verbetering was ten opzichte van eerdere methoden, moest het nog steeds met de hand worden bediend en werd het in die tijd niet op grote schaal toegepast.
Pas in de jaren 1920 en 1930 werden ruitenwissers op grotere schaal gebruikt in auto’s. De ruitenwissers werden steeds betrouwbaarder en efficiënter. Met de vooruitgang in technologie en productie werden ruitenwissersystemen betrouwbaarder en efficiënter. Elektrisch aangedreven ruitenwissersystemen, die handmatige bediening overbodig maakten, werden halverwege de 20e eeuw standaard in auto’s, waardoor de veiligheid en het gemak voor de bestuurder nog verder toenamen.
Het gebruik van ruitenwisserbladen
Het belangrijkste doel van een ruitenwisser is om de voorruit te ontdoen van water, sneeuw, vuil en ander vuil, zodat de bestuurder beter kan zien. Of het nu motregent of stortregent, deze bladen zorgen ervoor dat bestuurders goed kunnen zien en veilig door slechte weersomstandigheden kunnen navigeren. Online zoeken naar auto-onderdelen is een gemakkelijke en efficiënte manier om precies te vinden wat je nodig hebt voor je voertuig.